1- استنباط و استخراج احکام و فتوا دادن به آن.

2- اداره امورات جامعه اسلامی مانند صلح و جنگ و پیمان بستن با دولت ها و غیر اینها.

3- قضاوت بین مردم، یکی از وظایف مجتهد است و بر مسلمانان نیز لازم است در امور قضاوت و حل و فصل اختلافات خود به مجتهد مراجعه کنند و احکام او را بر خود نافذ بدانند و رجوع کردن به قاضیان حکام جور بر خلاف مصالح اسلام بوده و جائز نیست.

4- اداره امورات حسبیه مثل حفظ اموال یتیمان، تولیت اوقاف، گرفتن وجوهات از قبیل خمس و زکات و غیر این ها و صرف آنها در راه ها و مواردی که به صلاح اسلام و مسلمین است.

5- حکم کردن در ماه رمضان و غیره

یکی از واجبات دینی، زکات فطره است.

زکات فطره این است که در وقت غروب شب عید فطر هر کس بالغ و عاقل و هوشیار است و فقیر نیست باید برای خودش و کسانی که نان خور او هستند، هر نفر یک ساع که تقریبا سه کیلو است گندم یا جو یا کشمش یا برنج و مانند آن به مستحق بدهد و اگر پول یکی از این ها را هم بدهد کافی است.

1- فطره ی مهمانی که پیش از غروب شب عید فطربا رضایت صاحب خانه وارد شده و نان خور شخص به حساب می آید، بر او واجب است.

2- اگر زکات فطره را به یکی از هشت مصرفی که سابقا برای زکات مال گفته شده برساند کافی است، اما بهتر است که به فقرای شیعه داده شود.

3- به کسی که فطره را در معصیت مصرف می کند نباید فطره بدهند.

4- زکات فطره را باید پیش از نماز عید بپردازد یا از مال خود جدا کند و اگز نماز عید نمی خواند، می تواند دادن فطره را تا ظهر به تأخیر بیندازد.

1- پرهیز از تجسس در زندگی شخصی دیگران.

2- پرهیز از پرده دری: یعنی نباید به بهانه امر به معروف و نهی از منکر، هتک حرمت دیگران شود.

3- امر به معروف و نهی از منکر را از خود شروع کنیم. یعنی خوبی ها را در خود به وجود آوریم و بدیها و زشتی ها را از خود دور کنیم.

4- حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال ننمائیم یعنی ابتدا با مسائل حلال و حرام آشنا گردیم تا مبادا به هنگام امر و نهی، محرمات را امر و واجبات را نهی کنیم.

5- در برخوردها و گفتارمان، ملایمت و نرمی و عطوفت اسلامی را رعایت کنیم تا مخاطب جذب گفتارمان شده و امر و نهی را پذیرا گردد.

6- در راه امر به معروف و نهی از منکر صبور و شکیبا و مقاوم باشیم.

7- به هنگام امر و نهی، کسی را آشکارا سرزنش نکنیم.

8- امر به معروف و نهی از منکر برای انجام وظیفه دینی باشد نه برای تصویه حساب های شخصی و مقاصد دنیوی.

مجتهدی که تقلید از او جایز است چند شرط دارد، اول اینکه مرد باشد، دوم بالغ باشد، سوم عاقل باشد، چهارم شیعه دوازده امامی باشد، پنجم حلال زاده باشد، ششم زنده باشد، هفتم عادل باشد، هشتم بنابر احتیاط اعم باشد.

با توجه به شرایط بالا چگونه می توان مجتهی را که تقلید از او جایز است شناخت؟

1- خود انسان یقین به اجتهاد کسی داشته باشد مثل آنکه خود از اهل علم باشد و بتواند مجتهد را بشناسد.

2- دو نفر عالم عادل، مجتهد بودن کسی را تصدیق کنند به شرط آنکه دو نفر عالم عادل دیگر مخالفت نکنند.

3- عده ای از اهل علم که به گفته آنان اطمینان پیدا می شود مجتهد بودن کسی را تصدیق کنند.

همانطور که قرآن می فرماید زکات در 8 مورد مصرف می شود:

1- فقیر یعنی کسی که درآمد یا موجودی او به اندازه خرج سالانه خود و خانواده اش نیست.

2- مسکین، آنکه به کلی درمانده و بینوا است.

3- کسی که از طرف امام یا نائب امام مأمور جمع آوری و نگهداری و توضیع زکات است.

4- برای الفت دادن دل ها به اسلام و مسلمین، مانند غیر مسلمانانی که اگر به آنان کمکی شود به دین اسلام مایل می شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند.

5- آزاد کردن بردگان.

6- بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد.

7- در راه خدا، یعنی در کارهایی که منفعت آن مستقیم و غیر مستقیم به عموم می رسد.

8- مسافری که در سفر مانده است.